Fáránlegasta fyrirsögn í langan tíma!

Þessi fyrir sögn: "Slátrun kemur í veg fyrir dráp" hlýtur að vera sú fáránlegasta, sem ég hef séð í langan tíma!  Slátrun getur aldrei komið í veg fyrir dráp, því það er jú það sem slátrun er - dráp á lifandi dýri.  Ef hægt er að slátra dýrum án þess að þau séu drepin er þar með komin lausn á fæðuvanda heimsins!  Bara slátra sama dýrinu aftur og aftur!  Þvílíkt og annað eins! 

Slátrun kemur í veg fyrir dráp

Athugasemdir

[Ármann Birgisson, 25.4.2015 kl. 00:18]

Ekki bara fáránleg fyrirsögn, líka bara drepfyndin.

[Arnór Baldvinsson, 25.4.2015 kl. 00:49]

Svo er það líka 

[Jón Logi Þorsteinsson, 25.4.2015 kl. 07:09]

Það mætti skipta drápinu út fyrir orð eins og brottkast.
Án slátrunar með tilheyrandi eftirliti yrði að aflífa fénaðinn og koma honum í förgun.
Capiche?

[Högni Elfar Gylfason, 25.4.2015 kl. 08:59]

Þetta snérist í þessu tilfelli alls ekki um dýravelferð, heldur um fjárhag verksmiðjubúa sem eru með nýtingu húsa sinna svo háa að ekki er hægt að stöðva slátrun/dráp á pútunum nema lenda í vanda.  Það var svo ákvörðun verksmiðjueigenda að þrengja að pútunum þangað til dýralæknar Matvælastofnunar gæfu sig, án tillits til velferðar dýranna af þeirra hálfu...

[Jón Logi Þorsteinsson, 25.4.2015 kl. 13:05]

Vitleysa. Og ekki.

Kjúklingar, og reyndar svín líka, þrengja smám saman að sér sjálf, því að vaxtarhraðinn er svo ofboðslegur.
Alikjúklingar tilbúnir í slátur eru oft svona um 38 daga gamlir. Þeim er slátrað í hentugri stærð, en sé þeim leyft að halda áfram geta þeir orðið þyngri en gæs!!!
Það sem er rétt, er að húsanýtingin er há. Það er spurning um hagkvæmni.
Svona verkfall hefur átt sér stað áður, - þegar allir héraðsdýralæknar voru í verkfalli. Það var 1989.
Þá voru veittar undanþágur þegar húsin voru bókstaflega að springa utan af skepnunum.
Eins voru veittar undanþágur ef skepna var í veikindum alvarlegum, þjáning eða lífshætta.
Það var undir valdi viðkomandi dýralæknis að sinna kallinu, og flestir gerðu það.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 25.4.2015 kl. 18:13]

Þetta sýnir bara hva mogginn er mikið inní lífinu og tilverunni.  Moggi heldur greinilega að slátrun sé ekki dráp.  

Að öðru leiti er nú alveg greinilega eitthva gruggugt við það ef kjúllarnir þyngjast um 100 grömm á dag.  Það er eitthvað skrítið.

[Jón Logi Þorsteinsson, 26.4.2015 kl. 14:15]

Þrautræktaðir holdakjullar á útspekúleðuru fóðri við litla hreyfingu og frekan háan hita. Þá er þetta eðlileg framvinda um allan hinn vestræna heim.
Ég hef prófað að rækta svona kvikindi, en með opið út og alið á matarafgöngum og byggi. Þeir urðu samt ógnarþungir, og verða fótafúnir af eigin þyngd, - geta ekkert flögrað, hreyfa sig lítt, og endast ekki í 12 mánuði. Þá eru þeir orðnir um 6 kg á fæti.
Ég á einn blending (við íslenska stofninn), - það er hæna og er allt önnur skepna. 2ja-3ja ára núna og bálhress og hraust, en hætt að verpa.
Holdahænurnar mínar verptu reyndar skarplega, og eggin á stærð við 2 egg.
Altso, - þessir stofnar sem verið er að nota í kjötframleiðsluna eru alveg sérstök kvikindi.

[Arnór Baldvinsson, 27.4.2015 kl. 00:08]

Held þetta sé eitthvað málum blandið með þessa kjúkklinga!  Ef þeir þyngjast um 100 grömm á dag, væru þeir komnir í 36,5 kíló eftir árið.  Það er kannki engin furða  að það sé hægt að slátra þeim mörgum sinnum !   Held þetta eigi að vera 100 grömm á viku, enda passar það ágætlega við 6kg furðufuglinn sem Jón aldi upp   En þetta er rétt hjá Jóni, þetta eru allt aðrar skepnur en venjulegir kjúklingar.  Hér í Bandaríkjunum er megnið af þessu troðið út með sýklalyfjum frá því fyrir fæðingu og hormónum til að láta þetta vaxa enn meira.  En sem betur fer er fólk aðeins að vakna til vitundar um að ef það sem er sett ofan í skeppnurnar drepur þau á endanum þá getur þetta ekki verið holt fyrir fólk að éta þetta.  Holdanaut sem alin eru í fóðurréttum eru að dauða komin þegar þeim er slátrað því þau hafa verið svo troðin út af korni og hormónum að lifrin er nánast eyðilögð, nýrun hætt að virka og kjötið fer að súrna beint á skepnunni ef þeim er ekki lógað í tíma.  

Kveðja